Verhuisd
Ik moet opbiechten dat ik stiekem nog een keer ben verhuisd en dit keer niet binnen Nederland, maar naar een compleet andere planeet. Soms kom ik ff terug naar m’n oude huis, vrienden en leven, maar niets is meer hetzelfde.
Iedereen hier op planeet Kanker ervaart dat: niets is meer hetzelfde. Je lichaam niet, je geest niet, je werk niet, je vriendenkring niet, je relatie niet… zo veel basale dingen die je op planeet aarde gewoon voor lief neemt.
Als ik weer eens op aarde ben, vind ik het ook moeilijk om ‘aards’ mee te praten. Over werk, gezin, ‘druk’ zijn en andere belangrijke dingen van het normale leven op planeet aarde. Waar ik vroeger (als extravert) lekker meekletste, kost me dat tegenwoordig energie, omdat mijn leven zich op een andere planeet plaatsvindt. Waarin andere onderwerpen ineens veel belangrijker zijn en meer ter sprake komen.
Als ik dan iemand vind die niet van planeet Kanker komt, maar wel vaak in een ziekenhuis, dan voel ik verbondenheid. Dat snap ik tenminste. Daar kan ik over mee praten. Ik wil niet alleen maar over ziek-zijn praten, maar dat is mijn huidige wereld.
Het liefst vlieg ik dan ook zo snel mogelijk weer terug naar planeet Kanker. Niet dat het daar nou zo fijn is, maar daar snappen we elkaar. Ook al lopen er verschillende soorten kankertypes rond, veel van ons leven komt overeen.
Op planeet Kanker is het overleven, leven van dag tot dag. Ik kijk niet veel verder. Houdt me niet meer bezig met overlevingskansen. Probeer te genieten van vandaag. Leven in plaats van overleven. Toch vind ik dat vaak mooier klinken dan het daadwerkelijk uitvoerbaar is/voelt. Hier op planeet Kanker overheerst het onderwerp ‘kanker’ heel vaak (daarom heet het natuurlijk ook planeet Kanker, duh).
Waarom kom je dan niet vaker naar planeet aarde? (ik hoorde het je denken).
Nou… mijn lichaam trekt dat gewoon niet. Ik heb zo veel klachten door de chemo, dat ik weinig ‘normaals’ kan doen. Extreme vermoeidheid, dagelijkse misselijkheid, pijn, stotteren, gekke trekjes met m’n hoofd (jullie kennen het rijtje onderhand vast): die beperken me in mijn kunnen en laten. Vaak moet ik mijn reisjes naar planeet aarde ook afzeggen, daar baal ik dan zo van. Maar het is wat is het (probeer ik dan heel hard tegen mezelf te zeggen).
Liefs vanaf planeet Kanker en tot snel!
